PLATON'UN MAĞARA BENZETMESİ

     Platon, bu benzetmede elleri ve ayakları bağlı üç insanı sırtları mağaranın girişine gelecek biçimde mahkum konumda tasvir ediyor. Dışarıda yürüyen insanların ellerindeki cisimlerin duvara yansıması dışında başka herhangi bir şey göremeyen bu insanlardan biri kendini kurtararak dışarıya çıkıyor. Güneş ışığı gözlerini kamaştırıyor ve gördüğü cisimleri zihninde anlamlandıramıyor. Bu cisimlerin gölgeleri kendisine daha anlamlı geliyor ve gölgelere dokunmaya çalışıyor ancak bu denemeleri başarısız oluyor. Zamanla nesnelere dokunabiliyor, onları izleyebiliyor. Tabiri caizse bu aydınlanmanın getirdiği şaşkınlık ile bu bilgiyi arkadaşlarına anlatmak üzere mağaraya giriyor ve başlıyor anlatmaya. Arkadaşları dış dünyayla teması yüzünden delirdiğini sandıklarından, kendilerini serbest bırakmasına izin vermiyorlar ve orada öylece yaşamaya devam ediyorlar. Çünkü mutlular, tutsak kalmak onlar için problem değil ve yeni bir şey öğrenmek istemeyecek kadar korkaklar.
     Platon'un bu benzetmesi, filozofların insanları aydınlatmak için verdikleri çaba karşısında aldıkları sert ve aşırı tepkileri göstermektedir. Günümüzde çoğu insan içerisinde bulunduğu duruma öylesine alışmış ki, şartları kötü olsa bile bunu kendilerine bile itiraf edemiyorlar. Cehalet mutluluk demektir onlar için.
Toplumun yapı taşını oluşturan her birey kendisini geliştirmeli, donanım kazanmalı ve olabildiğince bilginin peşinde koşmalıdır. Gelişimin yolu budur. Birey olarak sadece kendi hayatımızdan sorumluyuz fikri bana göre her zaman doğru olmayabilir. Çünkü parça, asla bütünden bağımsız düşünülemez.


fotoğraf: https://www.google.com.tr/search?q=platon+ma%C4%9Fara+metaforu&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiDsMW42O_eAhXCESwKHcSWDroQ_AUIDigB&biw=1366&bih=636#imgrc=XHMxScvNU0v0vM:
   

AFORİZMALAR

    
     "Dünyanın en büyük problemi, akılsız ve fanatik kişilerin kendilerinden son derece emin olması,          buna karşılık zeki insanların sürekli şüpheler içinde olmasıdır."

                                                                              Bertrand Russell


     ''Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup aşk sanıyorsunuz.''

                                                                                       William Shakespeare


     ''Eyleme dönüşmeyen arzu, ruh bozukluğuna yol açar.''

                                                                     William Blake


     ''Her zaman doğruyu söyleyin, ne dediğinizi hatırlamak zorunda kalmazsınız.''

                                                                                                               Mark Twain


     ''Rol yapamazsanız asosyal, uyumsuz ya da sinir hastası damgası yersiniz.''

                                                                                                           Emile Ajar


     ''İnsanın parası varsa çalışmak zorunda kalmaz, böylece zamanı satın almış olur. Bu kalan                     zamanda da kendini mutlu edebilecek şeyleri yapar; yani mutluluğu satın alır.''

                                                                                                              Albert Camus


     ''Hayat üç bölümdür: Dünyayı değiştireceğini sandığın, değişmeyeceğini anladığın ve dünyanın             seni değiştirdiğine emin olduğun.''

                                    Jean Paul Sartre


     ''Bazı insanların sırf normal olabilmek için olağanüstü enerji sarf ettiklerini kimse bilmez.''                                                                                                                                             Albert Camus 

 

     ''İnsanlar, özellikle onlara muhtaç olduğumuz düşüncesini kesinlikle kaldıramazlar.''

                                                                                                         Arthur Schopenhauer


     "İnsanın kendini berbat hissetmesi, mutlu olup olmadığına önem verecek kadar boş zamanı                  olmasından ileri gelir."

      George Bernard Shaw


     ''İnsanların yüzde doksanı yaşamazlar, sadece vardırlar."                                                                                                                                                 Oscar Wilde